Klatka Faradaya

Nie bardzo mogłem znaleźć miejsce na ten post. Tu chyba najbardziej pasuje.

Znamy minimalny wpływ podmuchów wiatru na nasze pojazdy, wysoką szczelność nadwozia oraz niezwykłą wydajność wycieraczek. Mam jednak pytanie do fizyków: czy poprzeczka łącząca boki nadwozia u góry czyni z naszych kaczuszek klatki Faradaya? Czy też w czasie burzy lepiej zatrzymać się gdzieś na uboczu i wysiąść? W czasie dzisiejszej wycieki po okolicach Lublina problem sam się rozwiązał. Zanosiło się na burzę, ale rozeszło się po kościach.

Co prawda fizykiem nie jestem, ale duzo pracowalem z EMC. Poprzeczka nie moze tworzyc klatki. Klatka jak sama nazwa wskazuje jest zamknieta :-) I wlasnie, gdyby auto bylo klatka Faradaya, to w srodku byloby najbezpieczniej. Ponadto, aby prad przeplynal, to musi byc roznica potencjalow, to znaczy, buda musialaby byc uziemiona. Opony, jako wykonane z gumy sa dielektrykami. Przeciez ptaki siedza na przewodach wysokiego napiecia i nic sie im nie dzieje. Gorzej gdyby nozka dotknely np. slupa. Wtedy - ojojoj.

Chociaz z drugiej strony - moze nastapic przebicie, lub tez prad moglby przeplynac przez wode, ktora sa oblane kola w czasie deszczu (burzy) :-)

To tylko takie moje teoretyczne wywody...

O, znalazlem artykul o tym w Renault:
Auto w czasie burzy

W drodze z Litwy przekonałem się, że najgroźniejsza sytuacja jest przed burzą. Silny boczny wiatr miota autem.

W czasie burzy wyładowania nie są groźne. Przy bardzo silnych opadach słaba widoczność sprawia, że wolę zjechać i to nie na pobocze, by nie zostać trafionym przez nieuważnego kierowcę. Gdy jadę wolno szyby parują. Brak dobrej wentylacji.

Ciekawe jak się mają paski elektrostatyczne, które nadgorliwcy modnie montowali sobie w samochodach w latach 80. Czy to już działało jako uziemienie? Jeśli tak to jeśli kaczkę piorunby strzelił to pewnie pasek elektorstatyczny świecuilby6 na biało, bo przekrój też się liczy.