Modelarstwo

Fougasse, tylko nie krzycz proszę. Zima ma się ku końcowi, a ja nic nie skleiłem. Mogę tylko pooglądać prace innych. A może ktoś lepiej wykorzystał czas w zimie i ma czy się pochwalić?

Spoko roko Noelu, nie będę krzyczał
Po sklejeniu tej 2CV zaplanowałem sklejenie Dianki ale nie udało mi się znaleźć takiego modelu. Wszędzie tylko kaczki i kaczki! W zamian kupiłem...dwie figurki + motór amerykańskiej żandarmerii wojskowej z okresu II Wojny Światowej (Military Police).
Jeden z żołnierzy dosiada wspaniałego Harleya WLA a drugi pokazuje mu kierunek stojąc na drodze. Plan jest aby scenkę osadzić w małej dioramce. Scena miałby przedstawiać rok 1944-1945 przedmieście lub wioskę we Francji, Belgii. Oczywiście stałby tam drogowskaz z wykazem kilometrarzu do ważniejszych francuskich miast. Skala modeli 1/35, marka Tamiya.
Jednak...zima się kończy i plan zawiesiłem. Aktualnie wolny czas poświęcam na doprowadzenie do porządku przednich lampek, są już wyczyszczone lustra od rdzy, teraz czeka je malowanie.

Panowie modelarze. Z wielka przyjemnoscia ogladam Wasze prace i czytam komentarze. Swego czasu zarazilem sie i ja modelarstwem samochodowym. Sklecilem kilkadziesiat autek. Zaczalem od modeli f-my Monogram. Skonczylem na wygraniu konkursu ogloszonego przez tyg. Motor. Niestety,nigdy nie zrobilem modelu 2CV. Moja kolekcje troche spustoszyl wnuczus, zostaly mi zdjecia z przeszlosci i troche inwalidow. Pozdrawiam Was.

Noelu, prorokiem jestes? Wyobraz sobie, ze wlasnie Duesenberg Town Car z 34-go byl moim pierwszym modelem Monograma /ze Skladnicy Harcerskiej/ zlozonym ok. 40 lat temu. Wszystkim moim modelom porobilem kiedys tam zdjecia jeszcze na OR-WO na tle obrazkow z kalendarzy. Podlaczam te stare obrazki,niestety nie skanowane,a fotografowane fotografie.Ten modelik ostal sie cudem w przyzwoitym stanie, wiec pstryknalem go.Jak Was znudza te graty,dajcie sygnal.

Rosikonie, prorokiem nie jestem, ale jesteśmy zapewne w podobnym wieku i mamy podobne doświadczenia. Widzę, że zawiasy też wymalowałeś na srebrno. Srebrna i zielona farba, to pewnie Humbrol. Wtedy też pojawiły się te farby w sklepach SH. A czerwone rubinki w kołach i w zderzakach zrobiłem lakierem do paznokci. Chrom prześwitywał i wrażenie było znakomite. Gdzieś mam jeszcze zdjęcie Duesenberga na tle zdjęcia z kalendarza. Te same pomysły! Duesenberg J był najdroższym autem na rynku amerykańskim. Dziś, gdy pełno jest modeli w sklepach te nasze zdobycze dawały radość trudną do opisania. Mnie temat nie nudzi. Widzę, po ilości pobrań, że innych też nie.

Noelu, jak to sypatycznie pogadac o tamtych,siermieznych czasach. Dzis pewno trudno zrozumiec tamte,dzis banalne radosci.Tez zaczynalem od Malego Modelarza i klecilem kartonowe modele. Numer kosztowal 4,5 zl, kupowalem,mimo trudnosci z nabyciem, wszystkie numery. Najlepszy do klejenia byl Klej Rybny ”Syndomat” /chyba/. Pieknie pachnial Centrala Rybna. Szybki robilem ze zmytych filmow. Dla zakonserwowania, wzmocnienia, pacykowalem je lakierem bezbarwnym, Troche psul on wyglad, bo byl nieco zoltawy i do tego tlusty, wiec nie bylo to najlepsze wyjscie. Wkrotce mialem wszystkie sciany w domu zawieszone samolotami na nitkach. Wszystkie meble zastawione autkami,lokomotywami,czolgami,okretami. Z czasem ta cala menazeria zdegradowala sie i przepadla. Kilka samolotow przetestowalismy w locie puszczajac je /czasem podpalone/ z kumplami z dachu.

A tu Noelu drugi z pamietanych przez Ciebie modelikow Monograma. Mack Bulldog Stake Truck z 26-go roku. Ten jest juz nieco zdekompletowany. Przyjemnych wspomnien.

Oj, baaardzo sympatycznie Rosikonie. Aż tak siermiężne nie były pod pewnymi względami. Wymagały od nas inicjatywy. Wszelkich informacji trzeba było szukać w książkach, czasopismach, pytało się znawców tematu. Chodziło po bibliotekach. Pewnie też czytałeś książki pod kołdrą przy słabnącej latarce. Wywoływałeś filmy w koreksie i powiększałeś zdjęcia w łazience lub kuchni?

Pisało się do fabryk samochodów. Gdzieś jeszcze mam prospekty Berlieta, które dostałem zaraz po podpisaniu umowy licencyjnej. Także Van Hoola, który robił sporo autobusów dla Orbisu.

A do tych co kleili kartonowe modele miałem szczególne uznanie. To bardzo misterna robota. Wymagająca cierpliwości, doświadczenia i zręczności. Sam nie miałem odwagi do tych modeli, ale zapach kleju znam. Kleiłem modele samolotów wojskowych z Kobyłki i dużych pasażerskich z NRD.

Każde urządzenie, które rozebrałeś było łatwe do zrozumienia. To było ciekawe.

Dziś dzieci mają komputery i dają się ograbiać z wielu ciekawych zajęć. Na szczęście nie wszystkie.

P.S. Ciężarówka jak malowanie! Dokładnie ta sama. Misterna robota przy niej była. Pięknie, że przetrwała burze dziejowe. A te rzeczy, o których pisałeś, że ich nie ma, to tak naprawdę są gdzieś w nas. W naszych wspomnieniach i doświadczeniach.

Milo powspominac.Dobrze, ze wywolaliscie temat z Fugasikiem. Zgadles, ja tez czytywalem ksiazki pod koldra.I to przy latarce na plaska baterie 4,5 V! A bywalo wowczas, ze czesto wylaczali prad, wiec mimo, ze mieszkalem w Warszawie, kazdy mial lampe naftowa i korzystalo sie z niej rowniez czesto. Pierwsza byla Tajemnicza Wyspa Verne`a. Kupowalem kazdy numer ”Modelarza” i ”Mlodego Technika”. Regularnie bywalem w CSH na Kole, przy Wery Kostrzewy i przy Marszalkowskiej. W poszukiwaniu modeli,ktore ”wyszly w Warszawie” jezdzilem do Zyrardowa, Kielc, Czestochowy. Tak na prawde skladalem plastikowe modele gdy tylko pojawily sie dziwnym cudem w Skladnicy. A to byl helikopter -dziwolag Airfixa ”Fairey Rotodyne”. Mial wnetrze z fotelami i figurkami pasazerow i stewardessy , ”Humber Staff Car” Montgomerego i jakis amerykanski krazownik szos z ogonami moze to byl Chevrolet /byl niebiesko-bialy/?. To bylo ok. 67-go roku. Nie bylo wowczas farbek Humbrola. Kupilem kilka kolorow nitro ,1/4 kg, i tzw lakier spirytusowy transparentny /normalnym ludziom sluzyl on do malowania lampek i bombek choinkowych/ w prywatnym sklepiku,w podworku przy ul. Zgoda.Lakier nitro pomarszczyl mi opedzlowane czesci. Transparentny sluzyl mi latami do malowania bezbarwnych kloszy migaczy i tylnych swiatel,oraz do zmiany chromowanych felg na zlote . A, dosc czesto jezdzilem do centrum poogladac sobie wielkie makiety /czasem przekrojone/samolotow pasazerskich w oknach biur lotniczych. Tak bylo...